Ο Ντικ Φόσμπερι, ο άνθρωπος που άλλαξε την τεχνική στο άλμα στο ύψος δυστυχώς «έφυγε» από τη ζωή.
Ποιος άλλος, αν όχι, ο Έλληνας “χάλκινος” πρωταθλητής Ευρώπης κλειστού στίβου στο άλμα σε ύψος το 1973 με επίδοση 2.17μ. στο Ρότερνταμ με τεχνική Στραντλ (ψαλίδι) θα μπορούσε να μιλήσει για τις διαφορές που καθιέρωσε ο Φόσμπερι;
Ναι δεν είναι άλλος από τον Βασίλη Παπαδημητρίου! Αθλητής υψηλών προδιαγραφών, μέλος της εθνικής ομάδας στίβου για πάνω από μια 10ετία, με 9 καταρρίψεις του εθνικού μας ρεκόρ ανδρών (από 2.13 το έφτασε 2.21μ), 4 πρωταθλήματα ανδρών δύο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο Βαλκανικό μετάλλια, με συμμετοχές σε Μεσογειακούς, Πανευρωπαϊκούς και Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ για αρκετά χρόνια υπήρξε Ομοσπονδιακός προπονητής αλμάτων στον ΣΕΓΑΣ.
Ο Βασίλης Παπαδημητρίου δεν δίνει εύκολα συνεντεύξεις, είναι άνθρωπος ουσίας και μιλά όταν πρέπει και όταν έχει κάτι να πει. Σήμερα έκανε εξαίρεση και μας μίλησε με την ευκαιρία του θανάτου του φίλου του Φόσμπερι και τι ακριβώς αλλαγές επέφερε στο αγώνισμα του άλματος σε ύψος.
Ο κ Παπαδημητρίου μας είπε: «Ο Φόσμπερι ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση, ένας χαρακτήρας χαμηλών τόνων που όμως προβληματιζόταν σχετικά με την αθλητική εξέλιξη. Ξεκίνησε κι αυτός το άλμα σε ύψος με την τεχνική «στραντλ» και προπονητή τον Βάγκνερ.
Τον είχα γνωρίσει και είχαμε επαφές. Δεν είχε σπουδαίες επιδόσεις (σ.σ. με τη βία ξεπερνούσε το 150μ. στα εφηβικά του χρόνια) αλλά μου έλεγε ότι ψάχνει να βρει τρόπους να γίνει καλύτερος, να ανέβει πιο ψηλά.
Στην αναζήτησή του αυτή όπως μου είχε εκμυστηρευτεί έμαθε ότι κάποιος είχε ένα περίεργο τρόπο που αγωνιζόταν. Αυτός ήταν ο Φινλανδός Κάλεβι Κότκας και ο Φόσμπερι άρχισε να μελετά αυτόν τον διαφορετικό τρόπο.
Όταν πήγε στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Φυσικής και Μηχανικής του Πανεπιστημίου του Όρεγκον, άρχισε να μελετά αυτή την «περίεργη» τεχνική και άρχισε να κάνει δοκιμές.
Η λογική του ήταν ότι το κέντρο βάρους θα πρέπει να είναι 7-8 εκατοστά κάτω από τον πήχη.
Πρωτόγνωρα πράγματα για εμάς τότε. Στην τεχνική «στραντλ» το κέντρο βάρους έπρεπε να είναι πάνω από τον πήχη 10-15 εκατοστά! Φανταστείτε δηλαδή ότι εγώ που πηδούσα πχ 2.20μ «στραντλ» ουσιαστικά ήμουνα στα 2.35!
Αυτό λοιπόν έφερε επανάσταση στο πως θα αγωνιζόμαστε στη συνέχεια.
Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα στην αρχή. Ο Φόσμπερι βελτίωσε και άλλαξε επίσης το πάτημα, την ταχύτητα και την κάθετη απογείωση κατά την οποία όσο πιο ψηλά «έβγαινε» κατά την αποκόλληση ένας αθλητής, τόσο καλύτερη επίδοση θα είχε.
Όσοι κάναμε «στραντλ» με αυτά τα δεδομένα δεν θα μπορούσαμε να πηδήξουμε… θα έπρεπε να βελτιωθούμε και βέβαια άλλαξαν και τα σωματομετρικά προσόντα.
Στην αρχή ακόμη και ο προπονητής του τον αποθάρρυνε με αυτές τις νέες τακτικές που ήθελε να εφαρμόσει.
Ο Φόσμπερι όμως επέμενε και δοκίμαζε την νέα τακτική, στην προπόνηση, μετά στους κολεγιακούς αγώνες και σε άλλους.
Αποκορύφωμα βέβαια που εμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς του Μεξικό τον 1968 όπου με την νέα τεχνική κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο με ρεκόρ Αγώνων 2.24μ. αφήνοντας όλους έκπληκτους με τον νέα αυτό παλμό αλλά και έκτοτε καθιερώθηκε παγκοσμίως.
Η διαμάχη Φόσμπερι Φλοπ-Στραντλ είχε αρχίσει. Αυτή την εποχή εγώ πήγα στη Γαλλία και εκεί η αθλητική κοινότητα ήταν διχασμένη. Σιγά-σιγά όμως η τεχνική Φόσμπερι κέρδισε έδαφος εκτοπίζοντας το «στραντλ» και επικράτησε πλέον ως η μοναδική τεχνική στο άλμα στο ύψος.
Ο πρώτος που έκανε άλματα Φόσμπερι στην Ελλάδα ήταν ένας αθλητής του Ολυμπιακού με πρώτο προπονητή τον Τάκη Βεντίκο και στη συνέχεια τον προπονούσα εγώ.
Όπως σας είπα γνωριζόμαστε με τον Φόσμπερι και είχαμε επαφές. Είχαμε συμφωνήσει να εκδώσουμε ένα βιβλίο για το άλμα σε ύψος αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να το υλοποιήσουμε. Θα ενώναμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας…
Σε μια από τις συζητήσεις μου μου έλεγε πόσο λάθος έκανε που δεν κατοχύρωσε την τεχνική και τον εξοπλισμό γιατί άλλαξαν και τα στρώματα και οι εταιρείες αθλητικού εξοπλισμού πλούτισαν…
Ο Φόσμπερι λοιπόν άλλαξε το αγώνισμα του άλματος σε ύψος. Έφυγε και λυπήθηκα που έχασα ένα φίλο με πολύπλευρη προσφορά στον αθλητισμό καλό του ταξίδι».
Για τον Ντικ Φόσμπερι μίλησαν δύο ακόμη σπουδαίοι αθλητές του αγωνίσματος, ο Λάμπρος Παπακώστας και η Νίκη Μπακογιάννη. “Ήταν πολύ φίλος μου είχε έρθει δύο φορές στην Αθήνα, ενώ μας είχε κάνει την τιμή και έρθει στον αγώνα ύψους που είχαμε κάνει το 2000 στην Πάτρα και μάλιστα είχε πραγματοποιήσει κι ένα άλμα”, είπε ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ και συμπλήρωσε: ” Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος και αθλητής. Υπερνίκησε τους νόμους της μηχανικής. Βρέθηκε κοντά στον στίβο έκανε πολλά πράγματα για τον αθλητισμό”.
Από την πλευρά της η κορυφαία Ελληνίδα στο αγώνισμα και “ασημένια” στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας, είπε: “Τον συνάντησα πολλές φορές σε αγώνες. Ήταν αξιόλογος και ως αθλητής και ως επιστήμονας. Άνθρωπος προσιτός που μοίραζε τη γνώση. Οι επιδόσεις ανέβηκαν με τη νέα τεχνική. Ο Φόσμπερι δεν ήταν απλά ένας αθλητής που είχε μια ιδέα. Ήταν ένα επιστήμονας που σπούδασε το αντικείμενο και μελέτησε το θέμα. Με την τεχνική στράντλ οι επιδόσεις είχαν κολλήσει δεν θα ήταν εύκολο να ανέβουν πολύ ακόμη. Το ύψος είναι αγώνισμα που βασίζεται στην ταχύτητα και στην δρομική ικανότητα. Η τεχνική Φόσμπερι επέτρεψε την μετατροπή της ταχύτητας σε κάθετο άλμα. Η παρακαταθήκη που αφήνει στον αθλητισμό είναι πραγματικά μεγάλη”.
