Μάγεψε, συγκίνησε και συνεπήρε το κοινό η πρωτότυπη μουσική της τελετής έναρξης του 39ου Αυθεντικού Μαραθωνίου, στον Τύμβο του Μαραθώνα. Ο συνθέτης Μανόλης Ανδρουλιδάκης απέσπασε το χειροκρότημα και τα συγχαρητήρια όλων για το υψηλής και σπάνιας αισθητικής καλλιτέχνημά του, αλλά και τη θαυμάσια κι αριστουργηματικής εκτέλεσης έμπνευσή του, με την οποία κατάφερε να προσεγγίσει ολιστικά την ιστορία του μαραθωνίου, αλλά και της ίδιας της μουσικής.
Η πρωτότυπη σύνθεση του κ. Ανδρουλιδάκη ήταν κυκλικής φόρμας. Άρχισε και ολοκληρώθηκε με το “Νενικήκαμεν” του πρώτου δρομέα προκειμένου να επιτύχει τη σύνδεση της Μάχης του Μαραθώνα με τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Η ανατριχιαστική μουσική του ήταν μια απεικόνιση αρχαίων κλιμάκων, συνδυασμένη με βυζαντινούς και ρεμπέτικους δρόμους.
Με τα δύο μουσικά θέματα το “Νενικήκαμεν Α’” και τον “Χορό στο πεδίο της μάχης” ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης απέτισε φόρο τιμής στον Μίκη Θεοδωράκη και στον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Συγκλόνισαν το μουσικό σύνολο και η Ρίτα Αντωνοπούλου
Στο “Νενικήκαμεν Α’” ακούστηκε η ιστορική νικητήρια λέξη από τον υπέρασθμο δρομέα που ξεψυχά και συνδυάστηκε με το ηχόχρωμα από το αρχαιοελληνικό κέρας του εκπληκτικού Μιχάλη Στέφου. Ο συνθέτης εντυπωσίασε διπλά, επειδή χρησιμοποίησε στη μουσική σύνθεσή του και αρχαία μουσικά όργανα.
Ευφυής ήταν η προσέγγιση του συνθέτη και στην απεικόνιση της μάχης, καθώς για το μουσικό θέμα “Χορός στο πεδίο της μάχης” επέλεξε την “ασίκικη”αισθητική του “Διονύσου” του Μίκη Θεοδωράκη συνδέοντας το άκουσμα του μπουζουκιού και του λαϊκού ρυθμού με τον Βάκχο, δημιουργώντας έτσι ένα ξεχωριστό αντικριστό χορό θανάτου, που αποδόθηκε μέσω του χοροθεάτρου μπροστά από τον Τύμβο.
Το χάος μετά τη μάχη εκφράστηκε μέσα από το κοχύλι του Μιχάλη Στέφου και το αρχαίο ινδικό φλάουτο του κορυφαίου Ευρωπαίου σολίστα του οργάνου, Θύμιου Παπαδόπουλου. Μελοποιήθηκε με σεβασμό και το συμωνίδειο επίγραμμα με κρουστό και αντρική χορωδία.
Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε η φωνή της αξιοθαύμαστης Ρίτας Αντωνοπούλου στο “Παλικάρι” του Μίκη Θεοδωράκη. Η σπουδαία τραγουδίστρια άγγιξε τα βάθη της ψυχής των θεατών με τη συγκλονιστική ερμηνεία της. Η εισαγωγή του τραγουδιού -με το οποίο ο συνθέτης συνέδεσε τους πεσόντες με τον αγωνιστή της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη- έγινε με αρχαία λύρα από τις Αλίκη Μαρκαντωνάτου και Νάνσυ Κλαμπάτσα.
Το “Νενικήκαμεν Β’” ακολούθησε του “Παλικαριού”, ώστε να αποδοθεί μουσικά και η στιγμή του θριάμβου, παράλληλα με το θρήνο για τους νεκρούς. Ο συνθέτης πέτυχε αυτό το συνδυασμό με τη διασκευή της μελωδίας του “Επιταφίου του Σείκιλου”.
Το εξαίρετο μουσικό σύνολο συγκρότησαν οι:
Μανόλης Ανδρουλιδάκης (κιθάρα): συνθέτης λόγιας, συμφωνικής μουσικής και έντεχνου τραγουδιού. Δίνει συναυλίες και ρεσιτάλ σε όλον τον κόσμο και έχει πολλές δισκογραφικές και σκηνικές συνεργασίες με κορυφαίους συνθέτες, ερμηνευτές και μουσικά σύνολα.
Ρίτα Αντωνοπούλου (τραγούδι): μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του έντεχνου τραγουδιού και μούσα του Θάνου Μικρούτσικου. Έχει στο ενεργητικό της πολλά χρόνια συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μιχάλης Στέφος (κέρας – κοχύλι): ο κορυφαίος σολίστ των οργάνων τύπου σάλπιγγας (χάλκινα). Ανάμεσά τους, το αυθεντικής κατασκευής αρχαιοελληνικό κέρας, φτιαγμένο από κέρας ζώου και το εντυπωσιακών διαστάσεων κοχύλι που ακούστηκαν στην τελετή.
Πέραν του σπουδαίου εκπαιδευτικού έργου του έχει αναρίθμητες παρουσιάσεις σε διεθνή ιδρύματα και είναι μέλος του συγκροτήματος αρχαιοελληνικής μουσικής Lyravlos.
Θύμιος Παπαδόπουλος (bansuri): είναι ο κορυφαίος Έλληνας πνευστός. Ο Θάνος Μικρούτσικος τον χαρακτήρισε ως το alter ego του, ενώ υπήρξε συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι κ.α. Είναι σημαντικός δισκογραφικός παραγωγός και η ψυχή της άνθισης του έντεχνου τραγουδιού από το 1990 και μετά.
Αλίκη Μαρκαντωνάτου (αρχαία λύρα): είναι συνθέτρια, καθηγήτρια και εκ των κορυφαίων σολίστ αρχαίας λύρας με διεθνείς συνεργασίες.
Νάνσυ Κλαμπάτσα (αρχαία λύρα): είναι μια νέα ταλαντούχα σολίστ της αρχαιοελληνικής λύρας και συνεχίζει το έργο της δασκάλας της Αλίκης Μαρκαντωνάτου.
