Δεκαπέντε χρόνια πίσω. Στο Καλλιμάρμαρο μπαίνει ένας Ιταλός. Με το γνωστό ταπεραμέντο των ανθρώπων, της γειτονικής χώρας και τερματίζει πρώτος μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς.
Σήμερα, μπορεί να μην τερμάτισε στην πρώτη θέση, αλλά ο Ιταλός χρυσός Ολυμπιονίκης Στέφανο Μπαλντίνι πήρε μέρος και τερμάτισε σε 2 ώρες 57.07 στον 37ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Με την οικογένειά του να τον περιμένει στις μαρμάρινες κερκίδες του Καλλιμάρμαρου Σταδίου. Η γυναίκα του και οι δύο κόρες του να τον “πνίγουν” στις αγκαλιές και στα φιλιά. Όπως ομολόγησε και ο ίδιος, τρέχουν και είναι λάτρεις των αγώνων δρόμου και οι τρεις γυναίκες της ζωής του.
Όσο για τον ίδιο και πως αισθάνθηκε στον τερματισμό του 15 χρόνια μετά, στο ίδιο Στάδιο τόνισε: “Η αίσθηση είναι η ίδια, το σώμα και οι συνθήκες αλλάζουν ήταν σίγουρα διαφορετικός αγώνας. Αντιμετώπισα την κούρσα λίγο φοβισμένα γιατί για μένα είναι μεγάλη απόσταση και ο καιρός δεν ήταν ο ίδιος σε όλη τη διαδρομή. Όσο και να είσαι προετοιμασμένος κάθε αγώνας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Τον χάρηκα όμως πραγματικά. Έδωσα μεγαλύτερη προσοχή και συγκέντρωση στα τελευταία μέτρα και τερματίζοντας θυμήθηκα πολλά. Όταν μπήκα στο Στάδιο, μου ήρθαν όλες οι μνήμες και οι εικόνες του τερματισμού του 2004. Έχω έρθει πολλές φορές στην Αθήνα, αλλά αυτή τη φορά στάθηκα και πάλι στην εκκίνηση και κατάφερα να τερματίσω σε ένα σχετικά καλό χρόνο”.
Ο Ιταλός μαραθωνοδρόμος μίλησε και για το πόσο ανθρωπίνως δυνατό θεωρεί να σπάσει κάποιος το φράγμα των 2 ωρών, επίσημα σε κάποιον από τους Μαραθωνίους, όπως έγινε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες στη Βιέννη:”Το θεωρώ δυνατό κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες. Στο Λονδίνο, στο Βερολίνο οι συνθήκες ευνοούν αν κάποιος είναι δυνατός και καλά προετοιμασμένος να τα καταφέρει”.
Όσο για τον αν θα το επιχειρούσε εκ νέου να τρέξει στην Αθήνα…δεν απάντησε, απλά χαμογέλασε με νόημα…