Ο μαχητής του στίβου έχασε τη μάχη της ζωής


Ένας μεγάλος αθλητής στα όρια του θρύλου, ένας αθλητής συνώνυμο της δύναμης και της αυταπάρνησης ο οποίος δεν έμαθε να χάνει αμαχητί, έδωσε και έχασε τον τελευταίο του αγώνα, αυτόν για να κρατηθεί στη ζωή.

“Έφυγε” χθες από κοντά μας σε ηλικία 89 ετών ο Βασίλης Σύλλης σκορπίζοντας θλίψη στο χώρο του Στίβου και παίρνει μαζί του ένα κομμάτι από την αθλητική γενιά του ρομαντισμού, του Καλλιμάρμαρου, της αθλητικής λεβεντιάς με τις πιο άσχημες συνθήκες διαβίωσης.

Οι αντίπαλοί του τον αναγνώριζαν από την ανάσα του και τον δυναμισμό του, τον αισθάνονταν να έρχεται στο τελευταίο διακοσάρι με τον εκπληκτικό του διασκελισμό και να ξεπερνά όσους τον είχαν αφήσει πίσω τους στα πρώτα μέτρα των 400μ.     

Αθλητής της ΑΕ Παγκρατίου ο Βασίλης Σύλλης γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1929 με ρίζες από το Κρασνοντάρ  της Ρωσίας.
Κυρίαρχος στα 400μ για δέκα χρόνια από το 1952 μέχρι το 1962 κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ 7 φορές με 49.2 στις 10 Ιουνίου 1952 στην Αθήνα και το «έφτασε» στα 47.7 στις 5 Αυγούστου 1962 σε αγώνες CISM  στο Χερτογκέντμπος της Ολλανδίας το οποίο κατέρριψε μετά από 8 χρόνια (15/8/1970) ο Σταύρος Τζιωρτζής με 47.4. Κατέρριψε επίσης έξι εθνικά ρεκόρ με την εθνική ομάδα της σκυταλοδρομίας 4χ100μ. με την οποία είχε κατακτήσει επίσης Βαλκανικά μετάλλια.

Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κατέκτησε 7 χρυσά μετάλλια στα 400μ. (1952-1955, 1958-1960) ενώ στους Βαλκανικούς αγώνες 4 χρυσά, 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια. Στους Μεσογειακούς αγώνες του 1959 στη Βηρυτό κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 48.7, πήρε μέρος σε τρία Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1954-58-62, Βέρνη Στοκχόλμη, Βελιγράδι αντίστοιχα) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι και στη Ρώμη το 1960.  

Με την καθιέρωση των αθλητικών βραβείων του ΠΣΑΤ το 1954 ήταν ο πρώτος που βραβεύτηκε ως κορυφαίος αθλητής εκείνης της χρονιάς ενώ αναδείχτηκε ακόμη μία φορά το 1962.

Ο Βασίλης Σύλλης για πολλά χρόνια πρόσφερε τις υπηρεσίες του, όταν εγκατέλειψε την αγωνιστική δράση,  από άλλο μετερίζι στα γραφεία του ΣΕΓΑΣ  

Το 2012 επέστρεψε στον ΠΣΑΤ το πρώτο βραβείο  την τιμητική πλακέτα, που απένειμε ο ΠΣΑΤ και  όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην επιστολή του «τη δημοσιότητα την είχα, από την πένα των δημοσιογράφων, όταν νικούσα τους ευγενείς αντιπάλους μου, πάνω στο καρβουνίδι του κατάμεστου από φιλάθλους Καλλιμάρμαρου».
Την παράδοση-υλοποίηση της επιθυμίας του Βασίλη Σύλλη στον ΠΣΑΤ, του φωτογραφικού υλικού και την αναμνηστική πλακέτα, έκανε ο Δημήτρης Μπαγέρης, πρώην Διευθυντής του ΣΕΓΑΣ,  συγγραφέας του βιβλίου «Βασίλης Σύλλης: Μαχητής Εφημερεύων του Στίβου» εκδόσεις: «ΕΝΤΟΣ», 1999, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά σε ένα απόσπασμά του:

«Ο πρωταθλητής των 400 μ. Βασίλης Σύλλης πότισε με ιδρώτα τον πρώτο διάδρομο του Καλλιμάρμαρου κι έβγαλε πολεμικές τις κραυγές του στο “έλα” του Σταδίου, βλέποντας το νήμα του τερματισμού. Στο “σύρε ” των 400 μ. άφηνε τους αντίπαλους δρομείς να εξοντώνονται, ενώ καραδοκούσε σαν τον κυνηγό το θήραμά του, να χυμήξει νικητής στο άλλο μισό της διαδρομής. Στην Αρχιμήδους τα παιδιά της δεκαετίας του ’50 μετρούν το ανάστημά τους με το ύψος της μάντρας. Απόψε έχει Βαλκανικούς αλλά και εισιτήριο και η μάντρα είναι βουνό κι ο αστυφύλακας νόμος κι ο φύλακας… άγγελος, μόνο για τους κοντινούς του. Την άλλη μέρα ο δημοσιογράφος πάνω στο χαρτί περιγράφει “ραδιοφωνικά” την κούρσα. Τον διαβάζεις, κλείνεις τα μάτια και βλέπεις σαν σε τωρινό “ριπλέι” όλες τις εναλλαγές των αθλητών. Έτσι, χωρίς ήχο; Όχι βέβαια. Και σήμερα, αν περάσεις έξω από το Καλλιμάρμαρο, στο Παγκράτι, η κρύπτη φέρνει μέχρι τα αυτιά σου το βογκητό του Σύλλη και της αθλητικής γενιάς του.
Αυτό το βιβλίο είναι η αθλητική ιστορία του Βασίλη Σύλλη μέσα και έξω από την κονίστρα, όπως την αφηγήθηκε ο ίδιος, οι συναθλητές του, οι φίλαθλοι, ο Τύπος και το χρονόμετρο.
Το γλυκό άρωμα μιας εποχής που χάσαμε.»

Ο Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και το ΔΣ στο θλιβερό άκουσμα του θανάτου του Βασίλη Σύλλη εκφράζουν τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη 10/1/2018 στις 14:30 στο Νεκροταφείο του Βύρωνα

Κατεβάστε την εφαρμογή