Η Σοφία Υφαντίδου είναι από τις αθλήτριες που συχνά παίρνουν θέση σε θέματα που αφορούν στο χώρο του στίβου.
Με σημερινή της ανάρτηση στους προσωπικούς της λογαριασμούς στα social medial, η έμπειρη αθλήτρια, θέλησε να θυμίσει και να τονίσει την ανάγκη της διεξαγωγής του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, μιας διοργάνωσης που αποτελεί το σημαντικότερο εγχώριο γεγονός και το πρώτο σκαλοπάτι για μετέπειτα διακρίσεις σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, για όλους τους αθλητές.
Η πρωταθλήτρια των συνθέτων με το σημείωμα της θέλησε να θυμίσει την αξία του γεγονότος και φυσικά να επισημάνει πως το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα αποτελεί αυτή τη στιγμή, την μόνη ευκαιρία για δράση στην εξαιρετικά δύσκολη σεζόν, όπως έχει διαμορφωθεί λόγω της πανδημίας του ιού covid-19. Στο σχεδιασμό που έχει ήδη κάνει η ομοσπονδία περιλαμβάνεται η διεξαγωγή των Πανελληνίων Πρωταθλημάτων στο διάστημα “Ιούλιος- Αύγουστος”, αν και εφόσον δοθεί το πράσινο φως από τις υγειονομικές υπηρεσίες της χώρας.
Αναλυτικά η ανάρτηση της αθλήτριας
“Ποιος αθλητής ξεκινώντας την προετοιμασία του τον Σεπτέμβριο του 2019 και αργότερα, θα περίμενε ότι θα δει τον προγραμματισμό του για την χρονιά του 2020 και τις μεγάλες διοργανώσεις που περιείχε αυτή (Ολυμπιακούς Αγώνες-Πανευρωπαϊκό Α-Γ και διεθνείς αγώνες μικρότερων κατηγοριών) να εξανεμίζεται…
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με τις παγκόσμιες εξελίξεις, της πανδημίας του Covid19, οπότε πάρθηκαν και ορθές αποφάσεις.
Μέχρι προχτές και πριν ανακοινωθεί η ακύρωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όλοι οι ελίτ αθλητές, είχαμε καταφέρει μετά και το κλείσιμο των σταδίων ,να προπονούμαστε με αυτοσχέδιους τρόπους ,σε βουνά, λαγκάδια.. μέσα στα σπίτια μας…
Όλοι λίγο πολύ περιμέναμε αυτή την αρνητική εξέλιξη αλλά συνεχίζαμε…προφανώς για όλο αυτό που κάνουμε υπάρχει κάτι ανώτερο από την συμμετοχή σε μια μεγάλη διοργάνωση…υπάρχει αγάπη για αυτό που κάνουμε…
Και ας είμαστε ρεαλιστές ..στην Ελλάδα ζούμε…Εδώ που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, για εμάς ο Στίβος , επιβιώνει γιατί πλαισιώνεται από ανθρώπους, είτε αυτοί είναι αθλητές, προπονητές, παράγοντες που είναι ερωτευμένοι με το άθλημα αυτό.. Ο στίβος στην Ελλάδα ‘’δίνει’’ τόσα πολλά και ας ‘’παίρνει’’ λίγα…
Για να μην μακρηγορώ κι άλλο…
Στην Ελλάδα, στο αγωνιστικό κομμάτι, ίσως είμαστε πιο τυχεροί από άλλες χώρες…Καταπολεμείται η πανδημία με πιο αποτελεσματικούς τρόπους, οπότε σύντομα μπορούμε να επανέλθουμε με σταδιακό τρόπο στην καθημερινότητά μας.. Που για εμάς, τους αθλητές ,είναι οι προπονήσεις μας και γιατί όχι κάποιοι εγχώριοι αγώνες…Κυρίως τα Πανελλήνια πρωταθλήματα….
Τα πανελλήνια πρωταθλήματα, από όπου όλοι ξεκινήσαμε…που περιμέναμε πως και πως την συμμετοχή μας σε αυτά ,λες και ήταν Ολυμπιακοί Αγώνες…
Που είναι ίσως η μοναδική αφορμή φέτος , για να μην πάνε χαμένοι όσοι κόποι κάναμε από την αρχή της χρονιάς… και συνεχίζουμε στο επιτρεπόμενο μέτρο, ακόμα και σ αυτή την δύσκολη περίοδο…έτσι…για να μην τελειώσει τόσο απρόοπτα μια χρονιά…γιατί αν συμβεί αυτό θα υπάρξει ένα κενό 9 μηνών…και μόνο όποιος έχει γνώση καταλαβαίνει πόσο ζημιογόνο είναι για έναν αθλητή αυτό…προπονητικά…αλλά και ψυχολογικά….
Οπότε…ναι…
Αν δοθεί το πράσινο φως ,προσωπικά περιμένω πως και πως την συμμετοχή μου σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα….σε ένα πρωτάθλημα που έχει μεγάλη σημασία για έναν αθλητή…για έναν σύλλογο…γιατί ο αθλητής υπάρχει χάρη στον σύλλογο, που τον στηρίζει οικονομικά….και ο σύλλογος χάρη στον αθλητή ,που θα του φέρει βαθμούς και θα συνεχίσει να τον στηρίζει…αυτά τα δύο είναι κρίκος μιας αλυσίδας, όπου κρέμεται ο ένας από τον άλλο…και αν δεν υπάρχει οικονομική βλέψη, υπάρχει σεβασμός …οπότε πολύ ευχαρίστως κάποιος αθλητής να κάνει, ένα ,δύο ή τρία αγωνίσματα για να στηρίξει τον σύλλογο που τον ανέδειξε… που τον έκανε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ….
Ακόμα, για τον κάθε αθλητή, ίσως υπάρχει και ένας χορηγός…ο οποίος περιμένει να τον δει να αγωνίζεται ακόμα και σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα για να έχει λόγο να τον στηρίξει και την επόμενη χρονιά…γιατί δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι οι αθλητές στίβου, υπογράφουν συμβόλαια πολλών χιλιάδων ευρώ, όπως σε άλλα αθλήματα (επαγγελματικού τύπου)…
Γι’ αυτό καλώ τους συναθλητές μου, αν διαβάζοντας αυτό το κείμενο ,μπήκαν στην ίδια θέση…
Αν περιμένουν πως και πως να ανοίξουν τα στάδια… Αν θέλουν να αγωνιστούν ΑΚΟΜΑ και σε ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα… να ενωθούμε… η φωνή μας ενωμένη είναι πιο δυνατή από κάθε ψίθυρο…οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς…και θα πρέπει να έχουμε τον πρώτο λόγο…
Τι λέτε?? ”Ραντεβού λοιπόν εκεί από όπου ξεκινήσαμε”…”
