Κώστας (Κωστής) Τσικλητήρας

Ενας πολυσύνθετος αθλητής, με σπάνια σωματικά προσόντα και ψυχικές αρετές. ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή των Ολυμπιονικών στην πατρίδα μας. Συνολικά έχει κατακτήσει τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια και συγκεκριμένα ένα χρυσό, δύο αργυρά και ένα χάλκινο. Χρειάστηκε να περάσουν 80 χρόνια από την τελευταία του επιτυχία, το χρυσό μετάλλιο του 1912, για να επαναληφθεί με την Βούλα Πατουλίδου το 1992 στη Βαρκελώνη.

Γεννήθηκε στην Πύλο στις 30 Οκτωβρίου 188. Από την παιδική ηλικία είχε διαφανεί το ταλέντο του στον αθλητισμό στον οποίο αφιερώθηκε (αν και σπούδασε λογιστική) από το 1906 όταν γράφτηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο

Ο Κωστής Τσικλητήρας κατέκτησε τα τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια σε αλτικά αγωνίσματα και κυρίως στο άλμα σε μήκος και στο άλμα σε ύψος χωρίς φόρα ή άνευ φοράς.
Τα άλματα άνευ φοράς ήταν στο ολυμπιακό πρόγραμμα του στίβου από την Ολυμπιάδα του 1900 στο Παρίσι ως το 1912 στη Στοκχόλμη και στην συνέχεια καταργήθηκαν.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 1908 ο Κωστής Τσικλητήρας γράφει τις πρώτες του χρυσές σελίδες κατακτώντας στην ίδια διοργάνωση δύο ασημένια μετάλλια!
Στις 7 Ιουλίου αγωνίστηκε στο μήκος άνευ φοράς και με επίδοση 3.225μ. κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο.
Μετά από τρεις ημέρες, στις 8 Ιουλίου κατακτά το δεύτερό του μετάλλιο αυτή τη φορά στο άλμα σε ύψος άνευ φοράς με επίδοση 1,55μ.

Στους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες, το 1912 στη Στοκχόλμη ο Κωστής Τσικλητήρας ήταν σημαιοφόρος την ελληνικής Ολυμπιακής ομάδας και αγωνίστηκε πάλι στα άλματα άνευ φοράς, σε μήκος και σε ύψος.

Στις 25 Ιουνίου κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο άλμα σε μήκος άνευ φοράς με επίδοση 3.37μ. και το χάλκινο στο άλμα σε ύψος άνευ φοράς με 1.55μ. στις 30 Ιουνίου.

Ο Κωστής Τσικλητήρας ήταν από αριστοκρατική και ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του Ηρακλής ήταν του γιατρός και διετέλεσε δήμαρχος από νεότατη ηλικία στην ευρύτερη περιοχή Πύλου και μάλιστα επί σειρά ετών (1879 - 1895) και προξενικός πράκτορας της Γαλλίας στην πόλη. Η μητέρα του Μαριγώ της οικογένειας Καλογερόπουλων ήταν αδελφή του Δημητρίου, βουλευτή, νομάρχη και πρόξενου στην Τύνιδα.

Με το πάθος που αγάπησε τον αθλητισμό εξίσου και περισσότερη ήταν η αγάπη του για την πατρίδα μας. Όταν ο Τσικλητήρας αναδεικνύονταν Ολυμπιονίκης στην Στοκχόλμη είχαν αρχίσει οι εχθροπραξίες με την Οθωμανική αυτοκρατορία ενώ επισήμως ο πόλεμος άρχισε στις 12 Οκτωβρίου (Α΄ Βαλκανικός πόλεμος).
Με επιστολή του από τις 6 Σεπτεμβρίου προς τον πατέρα του, ο Τσικλητήρας τον ενημερώνει για την απόφασή του να καταταγεί στο στρατό και να πολεμήσει.

Παρουσιάστηκε εθελοντής στο Στρατολογικό Γραφείο Καλαμάτας και εντάχθηκε στον 11ο Λόχο του 1ου Συντάγματος Πεζικού και προωθήθηκε στην Λάρισα που βρισκόταν, τότε, στην βόρεια ελληνική μεθορίου και έλαβε τον βαθμό του έφεδρου λοχία.

Δεν υπάρχουν αναφορές για την μετάβασή του στην πρώτη γραμμή του μετώπου και γι' αυτό φημολογείται ότι ο πρίγκηπας Νικόλας με παρεμβάσεις του δεν επίτρεψε να γίνει κάτι τέτοιο για να προστατέψει τον κορυφαίο Ολυμπιονίκη και πρότυπο της ελληνικής νεολαίας.

Σε ηλικία 24 ετών στις 2 Φεβρουαρίου 1913 εμφανίζει υψηλό πυρετό και νοσηλεύεται στην Αθήνα στο Πολιτικό Νοσοκομείο με μορφή ιδιότυπης μηνιγγίτιδας.

Η κατάστασή του επιδεινώθηκε και στις 10 Φεβρουαρίου έχασε τον αγώνα για τη ζωή βυθίζοντας στη λύπη όλους τους Έλληνες φιλάθλους και μη.